برایتــــ چـند سطــر سکوتـــــــ نوشتــــــم ،

تــا در تنهایــی خـــود ،هـــر جـــور کــه میخواهــی تــرجــمه اش کنــی

   قیافـه ام تابلـو شـــده بــود ،گفتــند چـی میکشـی ؟گفتــم زجـــر

    گفتـــند نــه ،یعنـــی چــی مصرفــــــ میکنـــی ؟ گفتـــم زنــدگــی

     رفتـی و گفتـی بـــــازی بـــرد و باختــــــ داره ،بغــض کـــردم ،

     و گفتــم من بـــازی نکـــردم ،مــن بـــا تـــو زنــدگــــی کــردم

           تمــام شــد ،زخـــم خــورده ام،دیگــــر نمی بینمتــــــ

  نقابـــــ دورنگیتــــــ را بـــــردار ،بگــــذار صورتتــــــ هوایـــی بخــــورد

             تـنـهــایی،بغــض،نــگـاه خــیس،دیــوار ،شبـــــــ،

   خـدایــــا، ایــن همــه را بــایـــد بــا سکوتـــــــ تنظیــــم کنــــم

       شبـــــــ کــه می شـــود،نبودنتـــ را زیــر بالشــم میگـــذارم ،

                  شجاعتـــــم را زیـــــر ســـوال می بـــــرم،

                       خـــدا یــا دوام می آورم یـــا نـــه؟؟

         تنـــهایــی شنیــدنــش کـافــی نیستــــــــــ ،

                              از خـــدا میـــخواهــم لمسـش کنـــی

        خــدایــــا ،یـــا فـــریـــاد گلــویــــم را بگیــر ،یــا بغضــــم را ،

                        هـــردو راه هــم را بستــه انـــد

       شبـــــــ ،بــه مهمانــی خوابــــ هایتــــــ دعوتــــــ شــــدم ،

                            و روز بــه انتــظـار شبـــــــ

                                  اشتبـــــاه از مــن بـود،

            پـررنگـــ نــوشتمتــــــ ،بــــه سختـی پــاکـــــ می شـــوی